ที่พักแรม

ในกรณีที่นักโทษออกไปทำงานนอกเขต และไม่สามารถกลับในวันนั้นได้ ก็จะค้างแรมที่กระท่อมที่พักชั่วคราวที่เรียกว่า “ที่พักแรม”
ในการตัดถนนชูโอที่เชื่อมระหว่างซัปโปโรกับอาบาชิรินั้น ได้เกณฑ์นักโทษกว่าพันคนให้ทำการก่อสร้างเป็นเวลา 8 เดือน ตั้งแต่เดือนเมษายนถึงเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1891 และในระหว่างการก่อสร้างก็มีการเคลื่อนย้ายไปพลาง สร้างที่พักไปพลางไปเรื่อยๆ
เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “เรือนจำเคลื่อนที่” วิธีก่อสร้างก็คือ ใช้ไม้ท่อนกลมเป็นวัตถุดิบ กำแพง จะขุดหลุมประมาณ 60 – 90 ซม.แล้วใช้แผ่นไม้แคบๆ เสียบลงไป พื้นกลางห้องจะเป็นดิน ด้านในสุดจะเป็นสุขา ไม่มีรั้วและจะถูกเฝ้าอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง ที่นอนปูด้วยกระดาน ใช้ท่อนไม้ที่ตอกตะปูไว้กับไม้กระดานแทนหมอนเครื่องนอนมีเพียงผ้าห่มผืนบางๆ ผืนเดียวเท่านั้น
ทางเข้ามีเพียง 1 แห่ง เพื่อป้องกันการหลบหนี ภายหลังได้นำเอารูปแบบที่พักแรมเหล่านี้ ไปใช้ในสถานที่ก่อสร้างสมัยบุกเบิก เรียกว่า ทาโกะเบยะ (ห้องปลาหมึก)